03.10.2021 / niedziela / g. 18 / sala widowiskowa /bezpłatne wejściówki Recital Beatriz Blanco (wokal, gitara, cuatro, bęben), polskiej śpiewaczki urodzonej w Wenezueli.W programie recitalu wybrane pieśni chilijskiej artystki Violety Parry, tworzące opowieść o jej życiu i twórczości, z okazji jej urodzin. Violeta Parra (1917 – 1967), była poetką, pieśniarką, autorką tekstów, malarką, rzeźbiarką, której sława wybiegła daleko poza macierzyste Chile. Napisała ponad 3000 pieśni o poetyckich, niebanalnych tekstach, często zaangażowanych społecznie i będących protestem przeciw niesprawiedliwości i trudom życia. Choć pochodziła z biednej rodziny i nie była wykształcona, pozostawiła po sobie poruszające dzieła sztuki. Tworzyła nie tylko muzykę, ale i obrazy, gobeliny, hafty, rzeźby i ceramikę. Była pierwszą artystką z Ameryki Łacińskiej i pierwszą kobieta, której indywidualne prace zostały wystawione w Luwrze w Paryżu. Co ciekawe, jej pierwszy występ zagraniczny miał miejsce na Światowym Festiwalu Młodzieży i Studentów w… Warszawie w 1955 r.Szczere i przejmujące utwory Violety otworzyły drogę nowemu ruchowi społeczno-muzycznemu, nazwanemu później Nueva Canción Chilena (Nowa Pieśń Chilijska). Rozwijał się w latach 60-tych i sięgnął połowy kolejnego dziesięciolecia. Jego przedstawiciele, podobnie jak Parra, a potem jej dzieci, próbowali ocalić od zapomnienia tradycyjna muzykę folk latynoskiego kontynentu, badając ją, czerpiąc z niej pełnymi garściami i dając jej drugie życie. Violeta do dziś inspiruje innych artystów. Jej piosenki ma w swoim repertuarze m.in. Mercedes Sosa, Chavela Vargas, Buena Vista Social Club, a nawet U2 czy Faith No More. Jej najbardziej znany utwór “Gracias a la vida” (“Dziękuję Ci, życie”) wzrusza już wiele pokoleń. Paradoksalnie, krótko po jego napisaniu Violeta odebrała sobie życie.Na podstawie jej życiorysu powstał film Andrésa Wooda Violeta poszła do nieba (Violeta se fue a los cielos, 2011), który zdobył główną nagrodę w kategorii najlepszego fabularnego filmu zagranicznego na Festiwalu Filmowym w Sundance. " Jej pogodne i apolityczne w gruncie rzeczy piosenki nabierają jednak szczególnego znaczenia kilka lat po jej śmierci, gdzie w czasach dyktatorskich rządów generała Augusto Pinocheta stają się hymnem opozycji i jako takie są obecnie najbardziej znane. Jak bowiem wyraziła się kiedyś Wisława Szymborska – wiersz apolityczny też jest polityczny. Bo i cóż może być groźniejszą bronią przeciw ponurej dyktaturze, niż radość życia przebijająca ze słów jej piosenek?" - Maciej FrońskI Źródło:Monika Trętowska, dziennikarka, korespondentka z Chile i autorka bloga www.tresvodka.comhttps://tresvodka.com/kobiety-maja-glos/ Wydarzenie realizowane w ramach programu "Mobilni w Kulturze 2021", dofinansowane przez Miasto St. Warszawy Wydarzenie przeprowadzone będzie wg aktualnie obowiązujących zasad sanitarnych COVID-19 Kup bilet