11.01.2022 / wtorek / g. 18 

/ w sali widowiskowej z publicznością oraz transmisja online na profilu SDK na Facebook'u
/ wstęp wolny 

Malowanie ma coś z szamańskiego transu – to trochę zaklinanie materii farby; działanie na poły świadome, zarazem dyktowane podświadomością.

Ryszarda Grzyba od dawna interesowały „dzikie” rejony świata i umysłu. Zaczynał samodzielną twórczość na początku lat 80., kiedy najbardziej gorącym trendem była nowa dzikość.

W Polsce „dzika” czyli ekspresyjna, emocjonalno-intuicyjna sztuka łączyła się z reakcjami na stan wojenny i sytuację po nim. W kilku ważniejszych artystycznych ośrodkach powstały (spontanicznie) ugrupowania młodych zdolnych – jak na przykład warszawska Gruppa. Ryszard Grzyb do niej należał. Do praktyk tej formacji należało wspólne malowanie, czasem jednego obrazu jednocześnie. Ważne też były inne, pozamalarskie sposoby działania – performance, muzykowanie, wernisaże przeradzające się w interakcje z widzami.
U Grzyba tę spontaniczność równoważy sprawność i precyzja karateki, a także poetycka wrażliwość na słowa. Obok poezji tworzy absurdalne quasi-reklamowe slogany, które umieszczał w zaskakujących kontekstach.
Jedna z niedawnych jego wystaw nosiła tytuł „Akumulacja zapomnianych dusz”, co ma odniesienie do tytułu filmu Wernera Herzoga „Jaskinia zapomnianych snów”.
Artysta stara się wczuć w stan umysłu i emocji ludzi z innych kultur, odległych epok, nawykłych do odmiennych form ekspresji. W tytułach obrazów nie wyjaśnia widzowi treści przedstawień, lecz ujawnia własne podświadome skojarzenia.
Był jednym z autorów zaproszonych do udziału w cyklu murali, prezentowanych w radomskim Mazowieckim Cetrum Sztuki Współczesnej „Elektrownia”

Gość: Ryszard Grzyb, malarz (laureat nagrody im. Cybisa za 2010), poeta, karateka

Prowadząca: Monika Małkowska: absolwentka warszawskiej Akademii Sztuk Pięknych. Doktorat na Wydziale Sztuki Mediów (2011). Od 1990 zajmuje się krytyką i historią sztuki; recenzuje komiksy, filmy, modę oraz inne zjawiska z obszaru kultury. Autorka 10 tysięcy tekstów (głównie do „Rzeczpospolitej”, z którą współpracuje od 1994), także do wielu periodyków. Ma na koncie 4 książki (o modzie, kulinariach i sztuce). Współpracuje z radiem i TVP. Od 1995 wykłada na wyższych uczelniach (EAS, ASP, Wyższa Szkoła Dziennikarstwa, Akademia Teatralna). Od 2014 prowadzi blog MOMArt.